Eigenlijk is Cees van Diest zelf het prototype van de studenten die hij later graag opleidt: een avondstudent. Op zijn zestiende werkt hij al en zijn diploma’s haalt hij op de ‘avondschool’, zoals het Ambi-diploma, dat staat voor ‘Automatisering en Mechanisering van Bestuurlijke Informatievoorziening’, een voorloper van (deeltijd) IT-opleidingen. “Ik was vooral een doener en niet zo’n studiehoofd, maar leren en meteen in de praktijk toepassen was voor mij een mooie combinatie”.
Van docent IT naar Volg+ en weer terug
In 1992 wordt hij docent IT na het behalen van zijn onderwijsbevoegdheid. Hij voelt er zich thuis: “Fijn om je kennis te kunnen overdragen en je ervaring als IT’er te kunnen delen.” Maar in 1994 kiest hij eieren voor zijn geld als er een studententekort dreigt. Last in, first out. Met een ‘oprotpremie’ kan hij rustig een andere baan zoeken. Hij wordt adviseur bij Omega, het bedrijf dat het succesvolle studentvolgsysteem ‘Volg+’ maakt. Saillant detail: Volg+ is door De Haagse Hogeschool ontwikkeld samen met de HvA. Cees reist het hele land door naar hogescholen en universiteiten om het systeem te helpen implementeren, inclusief trainingen aan docenten.
In 2001 wordt Cees weer teruggevraagd bij de HHs als docent en later teamleider bij de duale I-opleidingen. “Dat was helemaal in mijn straatje, praktijk in de klas, werken en leren, een leven lang.” Hij richt samen met Leo van Koppen een duaal landschap in, een kantoortuin met bureaus en een groot digitaal leerbord. Ze leiden veel studenten van de ING op en later van Randstad en KPN. “Die kwamen het eerste half jaar vier dagen per week op de hogeschool en daarna vier dagen werken en één dag onderwijs.”
Netwerk Open Hogeschool
Als de duale opleidingen worden afgebouwd, gaat Cees naar de HHs-locatie Zoetermeer en komt terecht bij EnterpriZe, een it-opleiding voor ondernemen en studeren. Hij wordt er teamleider cq. locatiemanager als opvolger van Willem Looije.
En dan komt er een nieuwe uitdaging bij: de Netwerk Open Hogeschool, een project van de Open Universiteit, de HHs en nog drie hogescholen. Het is een ambitieus project met als doel om duizenden werkenden op een flexibele en nieuwe manier op HBO-niveau te tillen. “Het was een fantastisch idee, aansluiten bij de praktijk en bij wat mensen al kunnen, samenwerken over heel Nederland, waardoor je overal terecht kunt met nieuwe leervormen, zoals blended learning”.
Cees stort zich hierop, ontwikkelt cursusmateriaal, ook voor docenten, organiseert en ontwikkelt AVC-procedures om studenten te kunnen testen op niveau om eventuele vrijstellingen te kunnen verlenen.
Voor de Open Universiteit is het nieuw om een hbo-opleiding te bieden, maar het is hun eigen initiatief en na veel gesteggel komt er uiteindelijk, in mei 2011, toestemming van de minister om te starten. Tijd en geld om studenten te werven is er echter niet, toch gaat de opleiding in september van start. Maar met veel minder studenten dan gepland, vanwege een ontbrekend marketingplan en te weinig publiciteit. Cees weet voor De Haagse met heel veel inzet nog zo’n 30 studenten binnen te halen, maar mede door die ‘valse start’ komt NOH-i niet echt van de grond.
Tijd en geld om studenten te werven is er niet.
Frustratie
Tot verbazing en frustratie van Cees besluit de Open Universiteit al in 2014 om de opleiding af te bouwen. Oorzaak? “De minister keelde het”, stelt hij, “de OU moest het zuiniger aan doen en zich meer met hun kerntaken bezig houden. En er zaten andere mensen in het bestuur. Maar het speelde ook mee dat er veel tegenwerking was van de commerciële aanbieders die het hoog speelden.”
“Doodzonde!”, zegt Cees, “als we meer tijd hadden gehad, was het zeker gaan draaien.” Nu kregen de studenten tot 2019 de tijd om hun opleiding af te ronden. “We hebben de studenten tot het eind goed begeleid en in het laatste jaar zijn er nog een aantal studenten gediplomeerd, terwijl we geen concessies hebben gedaan aan de eisen.”
Een boekje open
Inmiddels is Cees van Diest al wel met pensioen gegaan in 2017. Hij heeft zijn appartement in Voorburg bijna budgetneutraal verruilt voor een grote Zeeuwse woning. De frustratie over het stoppen van de opleiding schrijft hij daar van zich af. Hij verzamelt en bestudeert nog eens alle documenten, zet de gebeurtenissen op een rij, analyseert en bundelt alles in het boekje ‘12,5 jaar NOH-I, een innovatieve hbo-opleiding voor ambitieuze informatici’.
Op het afsluitend symposium staat het boekje centraal en kan Cees het daarmee mooi afronden.
Tegenwerking van commerciële aanbieders.
