“Voor mij geen managementfunctie”

“Voor mij geen managementfunctie”

door Cees van Diest

Na een jaar HEAO Alkmaar, het is 1985, en na een fusie van Alkmaar en Bergen (PABO) in 1986 zijn negen neerlandici boventallig. En dus kreeg mijn gesprekspartner Kees van Oenen geen vaste aanstelling in Alkmaar. Kees mag er nog 2 dagen per week blijven werken en kan ondertussen solliciteren. Wordt het Amsterdam, Utrecht of Den Haag?

Cees van Diest in gesprek met: Kees van Oenen (70) , docent Communicatieve Vaardigheden en studiebegeleider/-coördinator.

Op deze druilerige novemberdag bellen we een uur met elkaar en halen herinneringen naar boven, die we ook deels met elkaar delen omdat we beiden bij de sector Informatica (nu Faculteit IT & Design) werkten. Kees zelfs 31 jaar (1986 – 2017).

Waar kwam je vandaan en hoe kwam je bij De Haagse Hogeschool terecht?

Neerlandicus Kees, die ook onderwijskunde in zijn studiepakket had, interviewde destijds voor zijn eindscriptie diverse Hbo docenten in o.a. Amsterdam, Utrecht en Den Haag. Na zijn studie ging Kees als docent bij de HEAO in Alkmaar aan de slag, maar moest daar noodgedwongen alweer snel weg. Kort door de bocht de plezierige sfeer (tijdens het scriptie-interview) in Den Haag was hem bijgebleven en daarmee de keuze voor Den Haag snel gemaakt en zo kwam hij in 1986 bij de Gemeentelijke HEAO en werd daarmee gemeenteambtenaar en lid van de vakgroep Nederlands.

Wat voor beeld had je vooraf van De Hhs?

De HHS bestond nog niet, wel was er sprake van een mogelijke fusie. De toenmalige HEAO was gevestigd aan de Houtrustweg en de tentamens werden gehouden in de Houtrusthallen. De conrector surveilleerde al fietsend door de hallen waar ruim 800 1^e-jaars tentamen deden.

In 1987 ging Kees lesgeven aan de BI-opleiding en werd zo betrokken bij de vorming van I&I, waarbij twee bestaande studierichtingen Hogere Informatica Opleiding (HIO, onderdeel HTS)) en Bedrijfskundige Informatie Opleiding (BI, onderdeel van de HES) tot een zinvolle en voor de arbeidsmarkt herkenbare symbiose werden gebracht. De opleiding kreeg ook een aparte goedkeuring van de minister. De projectgroep om de fusie te realiseren werd gevormd door Nico Huffels (HEAO), Kees van Loon (HIO) en Han Gerdes (Beleidsmedewerker).

Louise Couperusplein

Op 1 september 1988 begon de nieuwe opleiding onder het koosnaampje Intersector Informatica (INSI), onder nauwlettend toezicht van de Sector Economie en Management en de Sector Techniek. De INSI startte op een nieuwe locatie aan het Louis Couperusplein en begon met 400 1^e jaars. Aan het Louis Couperusplein werd nog flink gesleuteld. Hamerslagen, boorgeluiden en vallend materiaal waren geluiden op de achtergrond bij de lessen. Er waren wel wanden en white-boards, maar geen deuren, tafels en stoelen. Studenten zaten op de grond en in de grote ruimtes kregen meerdere groepen tegelijk les. Om nog maar niet te spreken over de voorzieningen/ruimtes voor docenten.

Het betrekken van de nieuwe ‘woning’ gaat niet zonder slag of stoot. De buurt is tegen en verwacht veel (m.n. parkeer)overlast en ook het bestemmingsplan speelt een rol: een schoolbestemming wordt niet (of toch wel?) toegestaan. Er lijkt een impasse te ontstaan en het CvB twijfelt. De projectgroep vindt dat er geen weg terug is en dat wordt kracht bijgezet door in juli 1988 de computerapparatuur te verhuizen van de Wegastraat (HTS-gebouw) naar het nieuwe pand en zo kon men in de vakantieperiode zelf het LAN aanleggen. De opleiding werd al snel een zelfstandige en volwassen Sector Informatica.

Wat was jouw functie?

Docent Communicatieve vaardigheden en coördinator studiebegeleiders en zelf uiteraard ook studiebegeleider. Ik gaf les in vergadertechnieken, presentatietechnieken, enz. Dat deed ik de helft van mijn tijd, de andere helft was voor de studiebegeleidingsactiviteiten.

Wat was jouw rol bij de fusie?

Heleen van der Straaten en ik hebben samen de nieuwe studiebegeleiding opgezet, want we gingen over van het jaarklassensysteem, dus geen klassen meer, naar een modulair systeem. Daarnaast zat ik in een groep van zes collega’s onderwijskundigen met o.a. Heleen van der Straaten, Sien Trotz en Hans Tromp om beleidsplannen door te nemen en het CvB te adviseren. Het CvB zat overigens op de eerste etage in ons gebouw, maar had wel een eigen ingang! Om met collega Harm te spreken: “daar zaten de managers (spreek uit: maa-naa-gers) en de boven-ons-gestelden”.

Waar liep je allemaal tegenaan?

De enorme cultuurverschillen tussen de twee fuserende partijen en de overgang naar een modulair systeem vormden een gigantische klus (allemaal nieuw ontwikkeld onderwijs) en dat vereiste bijvoorbeeld veel meer registratie van cijfers en dergelijke. Kees van Loon had een systeem gebouwd (CY) en als er dan weer vakken bij kwamen of veranderden, zat hij het hele weekend volop te programmeren om het op maandagmorgen weer door te nemen met de IT-ers (o.a. Rob Kraaienbrink) en het systeem te updaten. Kees en Rob waren er altijd heel vroeg, al om 6.30 uur. De uitdraaien/overzichten uit CY waren ongelooflijk uitgebreid.

Aan wie legde je verantwoording af?

Heleen en ik legden verantwoording af aan Peter Reijngoud en aan Kees van Loon, die naast de programmeur van CY, de directeur van de Sector was. Voor de communicatieve en sociale vaardigheden hadden we een groep van 8 collega’s die gezamenlijk het onderwijs ontwikkelden en verzorgden.

Welke steun kreeg je vanuit CvB, dan wel directie? Was dat okay?

Veel en dat was vanzelfsprekend, en Ja, uiteraard. Positie was heel stevig. Echt teamwork. We konden lezen en schrijven met Kees en Peter. Kees werd directeur Onderwijs van de sector en Adrie Beulens kwam als algemeen directeur van sector Informatica. De structuur binnen de HHs was nog erg hiërarchisch. Bij Beulens kwam je bijna niet binnen, want dan werd je tegengehouden door zijn eigen secretaresse. Hij hield zich vooral bezig met het CvB en de landelijke ontwikkelingen in het snel veranderende vakgebied.

En toen was daar de overgang naar de unilocatie aan de Laakhaven. Overgang?

Op het Louis Couperusplein was het goed toeven. De overgang naar de unilocatie was uiteindelijk prima. In de loop van de jaren zijn veel diensten gecentraliseerd en kon je minder makkelijk ergens binnenlopen en effe wat regelen of vragen stellen. Maar alles went.

Even een grappig voorbeeld van de repro op het Couperusplein. Ik was gewend om eens per week een kop koffie te drinken bij de Repro en had dus een prima relatie met de boys. Op een dag kwam een collega met een hele stapel kopieerwerk en hij kreeg te horen dat dit minimaal 2 tot 3 weken zou gaan duren. Toen ik later met heel veel kopieerwerk kwam, werd dat gelijk geregeld. Dat soort dingen zijn op de unilocatie niet meer zo makkelijk mogelijk.

Hoe verliep je carrière/loopbaan verder binnen De HHs?

Ik heb er bewust voor gekozen, samen met mijn vrouw Koos, niet in het management te gaan. Ik werkte fulltime, waarvan ook twee avonden (dinsdag en donderdag) in de week tot 11 uur. We wilden kinderen en daar voldoende tijd aan kunnen besteden. I&I veranderde later tot meerdere opleidingen en nog weer later zijn die weer bij elkaar gevoegd in HBO-ICT. Daarnaast was er de opleiding Communicatie en Multimedia Design (CMD) en daar heb ik de laatste jaren lesgegeven.

Hoe kijk je terug op je tijd bij de Haagse?

Ik heb met heel veel plezier 31 jaar bij De Haagse Hogeschool gewerkt. Een geweldige tijd! In november 2017, nu alweer 5 jaar geleden, ben ik met pensioen gegaan. Heel fijn samengewerkt met veel collega-docenten en met de collega’s-ondersteuning. Ik heb een prachtig afscheid gekregen met studenten en collega’s en er waren zelfs ook nog 7 oud-collega’s van de HEAO!

Wat zou je de HHs op dit moment adviseren?

Ik was in september bij de opening van het collegejaar 2022-2023. Collegevoorzitter Elisabeth Minneman sprak daar woorden die me erg aanspraken: “we moeten blijvend veranderen: van studiesucces naar studentsucces”. Ze citeerde daar een boek van hhs-collega’s Watte Zijlstra en Charina Ori. Ik zou zeggen: blijf er mee doorgaan.

Wat doe je nu zoal?

Wij hadden erg uitgekeken naar een zeven maanden durende reis naar en door Australië en Nieuw-Zeeland. De kinderen zouden ook een paar weken overkomen om een deel met ons mee te reizen. Wegens het uitbreken van corona moesten we al na zes weken het land verlaten en kregen we een vrijgeleide om naar het vliegveld te reizen, waar we het laatste toestel hadden op weg naar huis. Dat was natuurlijk een tegenvaller.

Eenmaal terug kochten we een camper. Op maandag en dinsdag zijn we oppas opa en oma van ons kleinkind en binnenkort van twee kleinkinderen. Van woensdag t/m zondag gaan we in het voor- en najaar in Nederland op pad met onze camper. Fietsen en wandelen. Helaas is recent de camper uitgebrand (kortsluiting) en zijn we op zoek naar een nieuwe. Voor het voorjaar van 2023 denken we aan een reis naar Spanje met een camper.