John Deelen en Alie Horden halen herinneringen op aan 10 november 2004
Op de ochtend van 10 november 2004 (een week na de moord op Theo van Gogh) werd John Deelen (hoofd Evenementenbureau HHs) rond 06.00 uur gewekt door een telefoontje van Politiecommissaris Cees Wijman. De commissaris deed een kort verslag van de gebeurtenissen die nacht in de Antheunisstraat: de voorgenomen arrestatie van twee vermeende terroristen, Jason W. en Ismael A. (later genoemd als leden van de Hofstadgroep), was gierend uit de hand gelopen. Inmiddels leek het Laakkwartier op een oorlogsgebied en moesten alle omwonenden worden geëvacueerd. De opvang van deze mensen zou op de hogeschool moeten plaatsvinden.
John belde leidinggevende en collega’s, waaronder Marjon Gielisse, en haastte zich naar de hogeschool. Daar was inmiddels al een team van de politie aanwezig en na kort overleg werd de opvang gestart.
Iets onvoorbereid regelen, dat kon je normaal wel aan John en zijn collega’s van het Evenementenbureau (EB) overlaten, maar er was een klein probleempje: de volgende dag startte het tweedaagse Onderwijsfestival en ook daar moest nog veel voor gebeuren. Maar de taken werden verdeeld en in de kortst mogelijke tijd was de HEBO-kantine aangewezen als eerste opvangplek voor de Laakkwartier-bewoners. Tegelijkertijd werd de sporthal met veldbedden van het Rode Kruis ingericht als slaapzaal omdat verwacht werd dat de belegering nog wel even ging duren.
Een behoorlijk aantal mensen werd vervolgens binnen gebracht en opgevangen door conciërges en catering-personeel. Zoals een bewoonster later zei: zo fijn opgevangen met koffie en broodjes en televisies zodat we alles konden volgen!
Rond die tijd arriveerde Alie Horden op het werk, nadat zij eerst had gebeld of ze de hogeschool wel kon bereiken. Toen ze uit de lift stapte was het eerste wat zei opsnoof een sterke sigarettenlucht! Verbaasd zocht ze waar dat vandaan kwam en dat was uiteraard uit de Hebo-kantine waar mensen, sommigen in nachtkleding en op sloffen, shaggies draaiden en koffie dronken.
Al snel werd door haar de bedrijfsarts ingeschakeld die een kamer bij de kantine betrok en daar veel mensen ontving die in de war waren, medicijnen nodig hadden of anderszins medische hulp behoefden.
Op een gegeven moment werd Alie gebeld door de bedrijfsarts omdat hij een probleem had. In zijn spreekkamer trof Alie twee in een deken gewikkelde rillende Ghanese mannen die haar angstig aankeken. Het kostte moeite om deze, vermoedelijk illegaal in Nederland verblijvende, mannen gerust te stellen. Een belrondje naar collega’s leverde in no time trainingspakken etc. op waardoor deze mannen weer aangekleed op verhaal konden komen.
Ook Burgemeester Deetman bracht een bezoek aan de bewoners in de HEBO-kantine en dat werd door hen erg gewaardeerd.
Terwijl Marjon de opvang coördineerde gingen John en zijn collega’s intussen door met de voorbereidingen voor het Onderwijsfestival: atrium en lokalen inrichten etc. Die werkzaamheden gingen tot in de avond door. Rond 12 uur ‘s nachts werd nog een gezin met twee kinderen binnengebracht: zij dachten, volledig onwetend van alle gebeurtenissen in hun straat, ‘gewoon’ naar huis te gaan maar dat kon dus even niet.
Inmiddels was in de sporthal iedereen al in diepe rust en werd besloten dat het gezin wel de bedden op de ziekenzaal van Verpleegkunde kon gebruiken. De oefenpoppen werden uit de bedden verwijderd en zo kon het gezinnetje ook slapen.
De volgende ochtend vroeg gingen de voorbereidingen voor het Onderwijsfestival weer verder. Barbara (ook EB) haastte zich naar de ziekenzaal die ook zou worden gebruikt voor workshops. Toen zij de deur opende vlogen de twee ouders overeind in hun bed en kreeg Barbara (die daar poppen gewend was) de schrik van haar leven en rende gillend terug.
Die dag konden de mensen weer naar huis worden begeleid en werd het normale leven op de Haagse Hogeschool weer opgepakt.Toen John aan het eind van de tweede dag van het onderwijsfestival de hoofdsleutel ging inleveren werd hij er door een beveiliger fijntjes op gewezen dat hij inmiddels zo’n 48 uur in het gebouw was geweest…………………………..
Enkele dagen later werd op verzoek van Prins Willem Alexander een bijeenkomst op het politiebureau georganiseerd waarbij de Prins in gesprek ging met alle betrokkenen: het arrestatieteam, hulpverleners, wijkraad en ook John dus. John was onder de indruk van de feitenkennis van de Prins die ook zijn waardering uitsprak voor de opvang op de hogeschool.
Twee jaar later organiseerde Willem Alexander opnieuw een ontmoeting met dezelfde mensen om terug te kijken en ook toen bleek dat hij precies wist wie van welke organisatie was.
Terugkijkend op die twee hectische dagen constateert John dat het zo soepel verliep omdat ze als team zo goed waren ingewerkt en het gebouw van binnen en buiten kenden. Daarnaast stelt hij dat veel acties een kwestie waren van het uitvoeren van politie-orders simpelweg omdat de politie in zo’n situatie volledig de leiding heeft.
Gebleken is in elk geval wel dat een grote groep collega’s (facilitair, catering etc.) in staat was om in gezamenlijkheid deze klus te klaren!
