Dit studiejaar wordt er geen bindend studieadvies gegeven. Dat levert extra 2e-jaarsstudenten op. Cvb-lid Rajash Rawal overdenkt de consequenties vanuit een positief perspectief.
Deze tijden van Corona vragen veel van ons. Er is niemand in onze organisatie die niets heeft gemerkt van de effecten van de pandemie of van de maatregelen die de regering en wijzelf erdoor hebben moeten nemen. Eerst moesten we meer afstand houden, stoppen met handen schudden en onze handen wassen en desinfecteren tot ze rauw waren. En toen, van de ene op de andere dag, moesten we alles op afstand doen, bezoek aan het hoofdgebouw minimaliserend. Onze andere vestigingen werden zelfs gesloten. Je zou al gek moeten zijn geweest als je hier niet een beetje van door zou draaien. Medewerkers, studenten en het management werden in de waanzin geworpen. En misschien nog wel het ergste was dat we geen idee hadden hoe lang dit gekkenhuis zou duren. En nu, vier weken later, weten we dat eigenlijk nog steeds niet.
Maar we zijn wel efficiënt geworden met het gebruik van Microsoft Teams, we begrijpen de nuances van online meetings, en we delen nieuwe online ervaringen met onze studenten. De buzz van de adrenaline heeft ons voorwaarts gestuwd. Maar nu komen de vragen over de langere termijn. Wat gaat er gebeuren als we op enig moment weer naar een vorm van ‘normaal’ terug kunnen. Hoe zullen we omgaan met de 1,5 meter afstand? Zullen we nog steeds ‘dingen’ online doen? En misschien wel een van de meest urgente vragen: hoe gaan we om met al die extra tweedejaars studenten, veroorzaakt door het uitgestelde BSA.
Het uitstellen van het BSA geeft opleidingen allerlei uitdagingen. Studenten die, onder normale omstandigheden, het advies hadden gekregen om de opleiding te verlaten, zijn nu ineens tweedejaars studenten. En wij moeten hen tegemoet komen. En daar is mijn straaltje zon. Ik weet dat dit zal worden gezien als idealistisch, en ik weet ook dat niet alle studenten even gemotiveerd zijn – ik geef nog steeds les en heb zelfs zojuist een stapel essays beoordeeld – maar sommige van deze ‘nieuwe’ tweedejaars hebben een tweede kans gekregen. Een kans misschien om te leren van hun fouten. Met meer focus en aandacht van hun kant, en misschien wat meer begeleiding van onze kant, kunnen wij hen helpen. Een kans die zowel zij als wij niet dachten te krijgen. Ik hoop dat we deze uitdaging aan kunnen gaan, en dat we die inclusieve onderwijsinstelling kunnen zijn die hen helpt hun obstakels te overkomen.
En ik weet dat er ook die andere kant is – waar we zeggen dat ze het niet gehaald zouden hebben, en dat verder in hen investeren geen nut heeft… Maar willen wij echt DIE instelling zijn? Ik persoonlijk hoop van niet. Tijdens mijn intreerede in augustus 2018, wat inmiddels een heel leven geleden lijkt, vertoonde ik een Youtube clip die ‘The Starting Line’ heet. Dit is onze kans. We kunnen deze mensen verder helpen, wetende wat zij de vorige keer verkeerd deden – we hebben de 100 dagen evaluaties die zij invulden. Laten we hier gebruik van maken.
Hoewel dit mijn blog is, weet ik dat ik ook voor Hans spreek als ik mijn dank aan jullie kenbaar maak. Corona heeft veel van ons gevraagd, en deze pandemie zal veel van ons blijven vragen, aangezien wij niet kunnen voorzien of voorspellen wat de toekomst nog zal brengen.
Ik eindig mijn blogs normal altijd met ‘Let’s change. You. Us. The world’. En dat moeten we ook blijven doen. Maar deze keer lijkt de volgende boodschap meer toepasselijk:
Blijf veilig, blijf gezond en zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen.
Rajash Rawal, per 1 september 2018 lid van het College van Bestuur, is al 20 jaar verbonden aan De Haagse Hogeschool. Begonnen als uitwisselingsstudent, docent geworden en doorgegroeid via opleidingsmanager en directeur van de faculteit Management en Organisatie. Naast zijn huidige functie blijft hij als docent actief. Rajash heeft onder meer Onderwijs & Internationalisering, Kwaliteitszorg en Diversiteit in zijn portefeuille.
