Ik ga door tot ik er bij neerval
door Alie Horden
De levenslust spat er nog steeds vanaf: Anna Maria Andriol is inmiddels 68 jaar en sinds 2020 gepensioneerd. Aan de Hogeschool bewaart ze goede herinneringen en met plezier verhaalt zij over de periode van maar liefst 30 jaar die zij bij de Hhs werkzaam was.
In 1990 constateerde het College van Bestuur dat het aantal migranten-studenten (zo heette dat toen) te gering was en dat er actie moest worden ondernomen om meer studenten uit deze doelgroep binnen te halen (en te houden). Er werd een advertentie geplaatst waarin een medewerker werd gezocht die moest zorgen voor meer diversiteit binnen de Haagse.
In Rotterdam zat in die periode een jonge vrouw met een multiculturele achtergrond wat verbaasd om zich heen te kijken in haar directeurskantoor. Zij was afgestudeerd als sociaaleconomisch historica met als specialisatie het Caribisch gebied en de historie van de slavernij. Na haar studie had ze, met behulp van Europese subsidies (die weg wisten toen nog maar weinigen te vinden) een administratief trainingscentrum opgezet voor werkloze, met name Antilliaanse, jongeren. Toen dit centrum was gerealiseerd werd zij tot directeur benoemd. Dat lijkt eervol maar Anna Maria leek het vooral heel erg saai en ze vroeg zich af of ze dit dan de rest van haar leven moest blijven doen.
En toen was daar die advertentie van De Haagse Hogeschool…… Zonder iets van hoger onderwijs te weten solliciteerde zij en na twee stevige gespreksrondes werd zij aangenomen.
Anna Maria oriënteerde zich in het Haagse, zowel de school als de omgeving en maakte al snel haar eerste plannen. Zij deed dit in samenwerking met de Surinaamse en Molukse docenten van de Sociale Academie die de motor achter dit project vormden. Daarbij heeft zij zich altijd gesteund geweten door het college van bestuur, met name Jan van Dijk. De Haagse Hogeschool was duidelijk een voorloper op het terrein van diversiteit.
De steun was er dus, maar helaas niet het geld! Dankzij haar ervaringen in Rotterdam wist Anna Maria al snel (Europese) financieringsbronnen aan te boren en konden de eerste projecten worden uitgevoerd.
De instroom van allochtone studenten was gering, mede door laag geschooldheid en ook de numerus fixus die voor een aantal opleidingen gold. Docenten van vooral de ‘hardere’ economische richtingen, werden getraind om studenten te behouden en de eerste successen volgden snel. Zo studeerde Burgemeester Aboutaleb als één van de eerste Marokkaanse studenten af aan de hogeschool.
Anna Maria heeft zich binnen de hogeschool blijvend met dit onderwerp bezig gehouden. Een kentering kwam er toen zij zich, onder de bezielende leiding van CvB-lid Els Verhoef en in samenwerking mat Mary Tupan van Echo, ging richten op Talentontwikkeling. Dit betekende dat er meer serieuze aandacht voor de student en zijn of haar achtergrond kwam en dat de studenten ook zelf daarin een rol kregen.
Zij werd hierbij sterk geïnspireerd door de programma’s van de Universiteit in Los Angeles (UCLA) die een ‘transfer-programma’ hanteerden voor kinderen uit armere gezinnen. Het inzetten van ouderejaars als mentor en tutor was op dat programma gebaseerd. Anna Maria benadrukt hierbij dat Mentorschap een echt vak is!
Met het begrip Talentontwikkeling heeft de Haagse Hogeschool zich op het terrein van diversiteit op de kaart gezet in Nederland en Anna Maria is daar nog steeds, terecht, trots op.
In haar laatste jaren binnen de hogeschool heeft Anna Maria een aantal zijpaden bewandeld. Zo hield ze zich als FNV-kaderlid bezig met de bestrijding van pesten binnen het onderwijs, was ze een korte periode Voorzitter van de Hogeschoolraad en werd zij gedetacheerd naar het ministerie van Binnenlandse Zaken waar zij projecten leidde op het terrein van digitalisering van de Caribische landen binnen het Koninkrijk.
Afscheid nemen van de hogeschool betekende voor Anna Maria niet dat zij stopte met werken; ze zit bepaald niet stil! Op dit moment is zij interim bestuurder van een Hindoestaanse basisschool waar de slechte scores moeten worden opgekrikt, wordt ze daarnaast ingezet bij de deskundigheidsbevordering binnen het onderwijs op Curaçao en is zij volledig bevoegd Mediator. Dat laatste doet zij vooral op internationaal terrein; Anna Maria spreekt maar liefst zeven vreemde talen waaronder Italiaans, Spaans, Sranantongo, Papiaments en zij verstaat Arabisch. Als mediator is zij in Italië verbonden aan twee advocatenkantoren. Oh ja, ze begeleidt ook nog studenten met een migratie-achtergrond bij hun afstudeer-onderwerpen.
Heeft zij daarnaast nog tijd voor ontspanning? Jawel, zij is een fervent kunstverzamelaar van met name Surinaamse en Caribische kunst. De 20 meter lange gang in haar nieuwe huis is geheel gevuld met kunst en boeken. Het laatste boek dat zij las was Bloemen van Steen van Ilaria Tuti, een volgens Anna Maria adembenemend boek over de rol van vrouwen (Le Portarici) tijdens de loopgravenoorlog in WO-I in de Alpen. Maar het boek Macht van Brian Klaas kan zij ook van harte aanbevelen, het gaat daarin vooral over psychopathisch leiderschap. Ze zegt het met haar bekende schaterlach.
Ga je het nog een keer rustig aan doen Anna Maria? Dat denkt ze niet: ik zie mijzelf niet achter de geraniums zitten en ik vermoed dat ik doorwerk tot ik er bij neerval…
Haar moeder hoopt dit jaar 100 jaar te worden en Anna Maria lijkt veel op haar…..
Alie Horden
