Hoe is het eigenlijk met …Ellen Rebel
door Hans Tromp
Ellen zit heerlijk in een laat herfstzonnetje buiten op het terras van Xieje aan een glas thee met groenten. Ik mag met haar in gesprek over haar tijd bij De Haagse Hogeschool, en wat ze nu allemaal doet. Daar springt de levenslust en het enthousiasme van af. Ze had het vragenlijstje al een beetje doorgenomen, dus we gaan maar gelijk van start.
Waar kijk je met de meeste trots op terug bij je werk op De Haagse Hogeschool?
Ik heb op De Haagse ontzettend veel geleerd! Ik ben er tot mijn eigen verbazing 15 jaar blijven hangen in diverse banen. In elke werkomgeving leerde ik weer nieuwe dingen en als ik het kunstje onder de knie had ging ik weer ergens anders aan de slag. Ik begon op de Laan van Poot bij de Academie voor Sportstudies en was daar beleidsmedewerker, maar eigenlijk een soort manusje van alles: secretaris van de examencommissie, ondersteuning bij de accreditatie en wat er zo los en vast op je pad komt. Ik kreeg daardoor wel een goed beeld van wat het HBO inhield. Na drie jaar ging ik de deeltijdopleiding Communicatie doen en kon ik stagelopen bij de dienst Communicatie en Marketing. Dat werd al gauw drie dagen werk in verband met een paar opeenvolgende zwangerschapsvervangingen. Ik mocht open dagen organiseren, voorlichting geven op middelbare scholen en later bij Traffic aan de slag voor het coördineren van de vormgeving van voorlichtingsmateriaal. Ik heb daar echt heel veel geleerd op het gebied van communicatie, marketing en netwerken en daar heb ik nog steeds plezier van. Tussendoor heb ik me samen met Wilma van Karsbergen nog beziggehouden met Maatschappelijk Ondernemen in onderwijsprogramma’s. Na de reorganisatie ben ik nog even teruggegaan naar Traffic en uiteindelijk bij de faculteit ITD terecht gekomen.
Tijdens een sabbatical heb Ik heb met mijn man een half jaar in een Camper door Europa gereisd. Ik ben toen gaan nadenken over: ’Wat wil ik nou echt, waar word ik gelukkig van?’ En dat bleek in steekwoorden: tuinieren, koken, bakken, persoonlijke aandacht schenken aan mensen, goed communiceren en netwerken. Vijf jaar geleden vonden we in Pijnacker een plek waar dat allemaal samenviel. Een mooie landelijke omgeving, een huis met voldoende ruimte en een grote moestuin! Vorig jaar zijn we daar de kleinschalige vergaderlocatie ‘De Keulse Hei’ begonnen. Ik ontvang daar groepen van ca acht personen, die er in alle rust met elkaar kunnen overleggen. Ik verzorg dat helemaal zelf. Lunches en borrels met verse ingrediënten uit mijn eigen moestuin, bak zelf de taarten en quiches en zelfs het brood en geef persoonlijke aandacht aan mijn gasten. Dat werkt heel goed! Ik heb dit jaar al 64 groepen gehad en ze komen uit zichzelf terug. Heerlijk om te doen. Bovendien kan ik al mijn communicatieve vaardigheden uit de hogeschooltijd hier in praktijk brengen.
Waaraan heb je je het meest gestoord tijdens je werk op De Haagse?
Bij OKC werd er in mijn beleving erg veel vergaderd in ontzettend grote groepen. Mijn werk stapelde zich op en toch moesten we weer een dag of middag gele briefjes plakken. Ironisch genoeg heb ik er ondanks deze ergernis toch mijn eigen business van gemaakt, hopelijk een inspirerende omgeving om toekomstplannen te maken.
Wie was voor jou de belangrijkste persoon bij De Haagse?
Brigit Koek. Zij was mijn leidinggevende bij Communicatie en Marketing en zij was zeer empathisch, had oprechte aandacht voor de persoon en liet mensen in hun waarde. Daar heb ik veel respect voor!
Wat is een sterk veranderd inzicht sinds je weg bent bij De Haagse?
Voor mij is dat: ‘Volg je hart als je het niet meer naar je zin hebt. Blijf niet hangen in de ‘Gouden Kooi’ die de hogeschool biedt. Dat kan soms een giga belemmering zijn. Als je (werk)dagen geen zeven meer zijn, zet je eigen pad uit en doe waar je goed in bent!’
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Natuurlijk De Keulse Hei. Maar daarnaast zit ik ook in diverse netwerkclubjes. Bijvoorbeeld de NOOVA’s , een damesnetwerk, dat regelmatig met elkaar borrelt en eet, sprekers uitnodigt en activiteiten doet voor goede doelen. We helpen elkaar echt met ondernemen, gebruiken elkaars kwaliteiten, spelen elkaar opdrachten toe. Dat levert voor mij ook weer klandizie voor De Keulse Hei op. Daarnaast verzorg ik de redactie van een nieuwsbrief voor ‘De Katwijker Buurt’, schrijf daar stukken voor, maak blogs o.a. over de moestuin en ga dit najaar een cursus Copywriter doen (STAPregeling, red.). Dit soort netwerken heb je nodig omdat je als ondernemer vaak alleen opereert en geen echte collega’s hebt zoals op de hogeschool
Wat geeft je nu de meeste voldoening? De meeste energie?
Tevreden klanten die dat ook aan elkaar en anderen doorgeven.
Wat ga je morgen doen?
Morgen krijg ik een groep van een salarisadministratiekantoor. Die komen al voor de zesde keer. Dus ik ga de soep maken, heb al een appeltaart gebakken, en ga morgen de broodjes klaar maken en alles voorbereiden. Heerlijk!
Wat is je hobby?
Saxofoon spelen. Ik heb in een dweilorkest gezeten en zit nu in een blazersklasje met negen altsaxofonisten. We spelen van die Big Band nummers. Erg leerzaam, vooral het tellen. Soms treed ik op voor eenzame mensen in een verpleeghuis. Gewoon om ze een leuke middag te bezorgen.
Wat wil je later worden?
‘Oma met een Moestuin!’ Ik heb drie kinderen die alle drie een stabiele relatie hebben en achter in de twintig zijn. Je kunt dat natuurlijk niet forceren, maar ik zou het wel heel leuk vinden om met mijn kleinkind in de moestuin te rommelen. Overigens, deze kinderen zijn wel allemaal aan De Haagse Hogeschool afgestudeerd, dus ik was wel een goede leverancier.
Wie moet de volgende keer geïnterviewd worden?
Een Xnetter die na het werken bij de hogeschool ondernemer is geworden. Of Christa Wiegman van Sportkunde. Zij is net gestopt en speelt zeer verdienstelijk toneel!
Wat is het mooiste boek dat je onlangs las, het mooiste museum dat je hebt bezocht?
‘Daar waar de rivierkreeften zingen’ van Delia Owens. Dat heb ik in een ruk uitgelezen. Er is ook een film van ‘Het Moerasmeisje’. Het gaat over een meisje dat zichzelf opvoedt en ontwikkelt in een moerasachtige omgeving. Prachtig thema! Ik ben laatst met mijn moeder van 83 naar het Fotomuseum in Den Haag geweest (bij het Kunstmuseum. red). Een fototentoonstelling met als onderwerp de ouders van fotografen. Erg mooi, geestig en soms ontroerend!
Het was een heerlijk gesprek en wat een energie zit er in die Ellen Rebel! Ondernemen, Saxofoon spelen en na ons gesprek weer drie kwartier op de fiets tegenwind naar Pijnacker!
Geïnteresseerd in ‘De Keulse Hei’? Zie: https://keulsehei.nl/
