Hoe is het eigenlijk met …Mieke Klaver
door Hans Tromp
In de jaren dat ik van de bomenbuurt in Den Haag naar de Laakhavens reed, fietste er vaak een prachtige in wijd tenue geklede vrouw vóór mij. Opvallend was haar enorme bos rode krullen. Maar op een zeker moment zag ik een grijs toefje middenin die bos. En dat toefje werd groter en groter van half rood naar half grijs en tenslotte helemaal grijs. En nu kwam Mieke Klaver met die enorme bos krullen café Emma binnenlopen voor ons gesprek. Ze vertelde gelijk waar ze nu mee bezig was en dat ze overal in de cultureel-maatschappelijke sector nog oud-studenten tegenkwam die met enthousiasme aan een betere stad werkten. Gelukkig had ik het vragenlijstje bij me om er een beetje structuur in te brengen.
Waar kijk je met de meeste trots op terug bij je werk op De Haagse Hogeschool en waarom?
Begin 2000 bouwden we samen met collega’s en studenten aan de nieuwe opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming. (CMV). Ik ben er trots op dat we zo’n mooie en maatschappelijk relevante opleiding hebben mogen ontwikkelen en vormgeven. En dat we daarin de kracht van kunst en cultuur en de betekenis daarvan voor de samenleving tot uitdrukking konden laten komen. Vooral de samenwerking met een gedreven team en de studenten was voor mij een geweldige belevenis.
Waaraan heb je je het meest gestoord tijdens je werk op De Haagse? Waarom?
Dat heb ik tijdens mijn afscheid – hier in een buurthuis – ook gezegd: we hebben in die 21 jaar 17 teamleiders en nog een aantal managers versleten. De aanvankelijke vrijheid die we hadden voor de ontwikkeling van ons onderwijs en de ruimte – zeg autonomie – die er voor docenten was, werd al meer ingeperkt. Het ging steeds meer over rendement in plaats van kwalitatief goed onderwijs. Even een klein voorbeeld; We hadden bij de opleiding CMV een eigen zitje gemaakt, in een hoekje bij de loopbrug naar de slinger. Gewoon met wat zelf verzamelde meubeltjes en schilderijtjes, echt een ontmoetingsplek voor CMV-ers. Ineens mocht dat niet meer van het management. Werd het zitje helemaal opgeheven en werden er postvakken geplaatst. Wij hebben met een paar collega’s die postvakken versleept naar een andere plek. Dat werd een hoog oplopend conflict!
Ik moest op het matje komen bij het management en er werd zelfs gedreigd dat er een aantekening in mijn personeelsdossier zou komen als ik niet gehoorzaamde. Pure intimidatie. Overigens, toen ik na mijn ontslag toch nog even inzage vroeg in mijn dossier stond er helemaal niks in. Het was gewoon machtsmisbruik!Daarnaast heeft het mij en veel collega’s wel geraakt dat CMV als opleiding is opgeheven en ondergebracht in Social Work. Daarmee is een unieke opleiding verloren gegaan.
Wat was een blunder/genante situatie in je werk bij De HHs?
Nou dit dus, maar niet door mij veroorzaakt. Verder heb ik het in mijn werk doorgaans heel erg naar mijn zin gehad hoor.
Wie was voor jou de belangrijkste persoon/ een groot voorbeeld bij De Haagse? Waarom?
Daar heb ik over nagedacht. Ik kan veel collega’s noemen, maar een in het bijzonder: Babette Bot. Zij was eerst een zeer gedreven student en later collega van ons. Ze was heel goed in het vertalen van de leerstofinhoud naar leerdoelen. Ze was zeer inspirerend en werkte heel nauwgezet/consciëntieus. Helaas is ze erg ziek geworden en later overleden. Via haar kwam ik in aanraking met het project Before I Die van Candy Chang. Dat heeft mij kortgeleden nog geïnspireerd tot het maken van een kinderboek. Zie ook Candy Chang » Before I Die
Wat is een sterk veranderd inzicht sinds je weg bent bij De Haagse?
Als ik zo terugkijk, denk ik aan dat toetsen. We toetsten heel veel en vaak op een manier waar ik me nu bij afvraag of dat zo zinvol was. Eigenlijk wil je mensen meer vrijheid geven om te leren wat zij zelf belangrijk vinden, ze meer los laten. Maar ja je moet ook wel een zekere kwaliteitsstandaard waarborgen. Ik vind het moeilijk. Misschien zou je meer uit stagesituaties kunnen halen of goede assessments. Ik weet het antwoord niet, maar wel dat het zo (telkens om de 10 weken toetsen, red.) niet moet….
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Ik ben als vrijwilliger actief bij de Regenvalk en doe daar af en toe leuke dingen met oudere mensen. Verder brei ik muizen en ben ik naar aanleiding van Before I Die een muizenboek aan het maken voor kinderen, waarin die muizen allerlei avonturen beleven. Dat doe ik met mijn dochters Roos en Lotte en mijn man Nico (en nog 15 anderen). We proberen via crowdfunding voldoende middelen bij elkaar te krijgen om dit boek te maken. We denken aan een oplage van 300 boeken, waarvan de helft wordt verkocht en de andere helft geschonken aan kinderen in AZC’s. Dat doen we in samenwerking met de stichting De Vrolijkheid.
En dan werk ik nog mee in ‘Het Haags Verhaal’ waarin mensen uit heel verschillende wijken elkaar hun eigen verhaal vertellen. Mensen die elkaar anders nooit zouden ontmoeten. Dat geeft heel verhelderende inzichten in elkaars cultuur en achtergrond. Zie Haags Verhaal :: Home
Met het Haags Verhaal ga ik nog meewerken een borduurproject, waarbij we samen borduren over het thema ‘Thuisgevoel’. Dat doen we elke twee weken in een ander stadsdeel in buurthuizen en culturele instellingen of bijvoorbeeld ‘Het vadercentrum’ in Laak.
Wat geeft je nu de meeste voldoening? de meeste energie?
Nou dit dus: samen dingen maken en daardoor mensen met elkaar verbinden.
Wat ga je morgen doen?
Naar Amsterdam. Daar doe ik mee aan een scratchconcert van de verkorte versie van de Matthäus Passion. Dat duurt de hele dag! Ik zing nu bij een goed koor hoor kijk maar eens op https://www.haagstoonkunstkoor.nl/
Wat wil je later worden?
Een oude wijze oma. Nu al voor Bronne (4jr) en Koos (9 mnd)
Wie moet de volgende keer geïnterviewd worden?
Eric-Jan Sint en/of Pim Barendsen
Wat is het mooiste boek dat je onlangs las?
De onzichtbaren van Frank Nellen . Een historische roman over Oekraine. Staat op de longlist voor de libris literatuurprijs.
Wat moeten we zien?
De Wonderkamers in het Kunstmuseum in Den Haag (met je kleinkinderen).
Tekenen van onze tijd door het Toonkunstkoor in Amare op 20 april om 2015. Zie verder https://www.haagstoonkunstkoor.nl/
En na anderhalf uur zegt ze: ‘Het was leuk, maar nu moet ik naar Albert Heijn nog even boodschappen doen voor Terschelling, want daar ga ik overmorgen naar toe.’ En weg is Mieke weer…
