Van Groenteman tot Caso-man
Zachtjes neurie ik ‘de Olieman heeft een Fordje opgedaan’ als ik de Louis Davidsstraat in Den Haag inrijd. Oh jee, wie kent dat liedje nog, boomer? Er is voldoende parkeerruimte bij het appartementencomplex en netjes op tijd meld ik mij bij Niek. Maar die stuurt mij meteen vriendelijk van het terrein af: alleen voor bewoners!
Even later zit ik gezellig bij Niek en Astrid aan de koffie met taart. Niek (77 jaar) heeft zin in het interview en neemt na vertrek van zijn echtgenote meteen plaats op zijn praatstoel.
Zijn Hogeschoolperiode begon in 1991 op het Louis Couperusplein waar hij Hoofd Salarisadministratie werd. Maar over de periode vóór de Haagse valt ook veel interessants te melden. Na de Mulo ging de 16 jarige Niek, opgegroeid als ‘ echte straatmadelief’ (zijn woorden) in de Transvaalwijk, werken in de boekhouding bij Holland Haag, een groothandel in woontextiel. Zijn baas was de heer Naaktgeboren maar die veranderde zijn achternaam in Naborg vertelt Niek grijnzend. Daar zat hij als jong jochie tussen de ‘echte boekhouders’ en wie Niek kent begrijpt dat hij daar de boel behoorlijk opschudde, hetgeen de heer Naborg best kon waarderen.
Na 2 jaar wilde Niek wel wat anders, bij voorkeur de verkoop in, maar de Militaire Dienst stak daar een stokje voor. Na zijn diensttijd kwam hij bij Co-op de Volharding terecht waar hij door het beherend echtpaar werd opgeleid tot groenteman, inclusief diploma! Later ging deze Co-op over naar de Edah en haalde Niek zijn kruideniersdiploma. Hij werd filiaal-chef van een supermarkt. Dit heeft hij tot zijn dertigste gedaan en toen kwam hij , na een korte periode van bestellingen rijden voor een Doe het Zelf-zaak, terecht bij het Ministerie van Onderwijs. Bij de afdeling RVO (Rijks Voortgezet Onderwijs) werd hij medewerker Salarisadministratie. Het is duidelijk dat deze 15-jarige periode bij het Ministerie voor Niek veel heeft betekend: dáár heb ik het vak van salarisadministratie echt geleerd!
Hij werd Hoofd van een Cluster van scholen en hij verhaalt beeldend over deze periode van vóór de lump sum-periode: het RPBO (Rechtspositie Besluit Onderwijs & Personeel) met dikke boeken vol regeltjes, stapelingen van aktes, betaling op basis van diploma i.p.v. functie etc. Hij bewonderde zijn ‘baas’ Staatssecretaris Nel Ginjaar-Maas, een groot voorstander van vrouwen in leidinggevende posities binnen het onderwijs.
De motie Franssen maakte een einde aan het begrip Rijksscholen waardoor de overheid niet langer eigenaar was en scholen werden overgedragen aan gemeenten. Niek’s baan verviel hierdoor maar hij kreeg een garantie op vervangend werk binnen het Ministerie. Dat aanbod wachtte Niek niet af. Een collega van hem was inmiddels Hoofd P&O geworden bij de Haagse Hogeschool en die gaf aan dat er grote ontevredenheid heerste over de salarisadministratie die in handen was van de gemeente. Niek werd uitgenodigd om te solliciteren en hij doorstond de sollicitatie-commissie die bestond uit maar liefst 6 personen (één vertegenwoordiger per sector). De interviewer herkent deze situatie van haar eigen sollicitatie in 2004 bij de Haagse: ook zij zat toen tegenover 6 mensen (CvB en directeuren)……….. Maar in Niek’s geval waren de leden uitsluitend vrouwen dus “ik kwam er probleemloos doorheen’’ zegt hij lachend. Het werken met veel vrouwelijke collega’s loopt trouwens als een rode draad door zijn loopbaan zegt hij. En zo zijn we terug bij het begin van dit interview: zijn start bij de hogeschool als Hoofd Salarisadministratie met 2 medewerkers en drie Tulip computers. “Ik heb mijn visitekaartjes nog uit die periode” zegt hij stralend. Hij is trots op wat hij in zijn werk heeft bereikt met een redelijk lage vooropleiding.
Daarna volgde de fusie-periode waarin hij zijn kennis van salarisadministratie moest overdragen aan anderen. En vervolgens in 1996 de verhuizing naar de unie-locatie en de opname van de salarisadministratie in de gecentraliseerde P&O-afdeling. In die tijd ontstond de vraag naar meer management-informatie die door P&O onvoldoende kon worden geleverd. Niek heeft toen, als ‘de Caso-man van de Hhs’ getracht zoveel mogelijk uit het systeem te halen. Later werd zijn afdeling onderdeel van een grotere personeelsinformatie-afdeling. Op zijn 58e heeft hij gebruik gemaakt van de regeling Vitaal Werken en ging hij twee dagen per week werken met als aandachtsgebied Informatiebeheer. Een beetje bitter: op de dag van zijn pensionering werd ook de stekker uit het Caso-systeem getrokken. Desondanks kijkt Niek met plezier terug op een fijne periode bij de hogeschool: vooral het werken te midden van de studenten vond hij fantastisch.
Wat doet Niek nu? Niet stilzitten in elk geval: hij golft, fietst en vist (meestal met een vriend en vaak in Schipluiden). Hij gaat nog steeds graag naar kleinschalige concerten in Het Paard, de Boerderij in Zoetermeer of het Zuiderpark-theater.
Verder geniet hij, samen met Astrid (al 40 jaar zijn grote liefde), van het leven. Binnenkort gaan ze weer naar Spanje (hun favoriete vakantiebestemming) waar hij zeker gaat golfen en zo twee hobby’s combineert.
Alie Horden
