Pensionado
door Hans Tromp
Ik heb natuurlijk weer haast, moet zo naar een overleg, stukken nog uitdraaien, wat strepen en krabbels erin zodat ik voorbereid lijk, wegwezen. Dan hoor ik een bekende stem die ik even niet kan thuisbrengen:
‘Heeee, bakkie?
Daar staat hij, bronstig, bruine kop, onuitstaanbaar ontspannen, met een ANWB- jack, lichte vrijetijds-afritsbroek en sneakers. ‘Willem!’ roep ik met enige aarzeling. Ik herkende hem niet direct. Vroeger droeg hij een colbert en overhemd, nette spijkerbroek en zijn haar zat altijd hetzelfde. Nu was het wilder, opgeföhnd met op zijn wangen een waas van ongeschoren stoppels.
Joh… hoe bevalt het vrije leven?’
Fout 1, nooit iets vragen aan een oud-collega, want ze hebben veel tijd om te antwoorden.
‘Prima, prima, prima!’ begint hij ‘ik…’
Oh mijn god, hoe kom ik van hem af. Over tien minuten begint het overleg.
‘Ik moet zo weg, maar…’
Ja, Ja, Ja, druk, druk, druk, zeker hé… nog niks veranderd… Hoe is het eigenlijk met….
‘Willem ik moet nog even wat uitdraaien en dan naar..’
‘Begrijp ik, loop ik even mee, haal ik gelijk een bakkie voor je, mag ik je kaart even lenen?’
‘Tuurlijk’
Fout 2: nooit je kaart aan een pensionado uitlenen.
Volkomen op zijn gemak slentert hij richting koffieautomaat en maakt ondertussen ook nog een praatje met een collega. De stoom komt uit mijn oren.
Nee, ik niet Willem, ik moet zo…’
‘Oh jammer ik was even benieuwd hoe het hier allemaal reilt en zeilt, zullen we anders een afspraakje maken, gaan we even uitgebreid lunchen, Dat kan toch wel?’
‘Prima, doen we’
Fout 3: Nooit een afspraak maken, ze kunnen altijd en heel lang!
Ik pak mijn agenda prik een onmogelijk moment ver weg, kan altijd iets tussen komen!
‘Helemaal goed van half een tot half drie. Hebben we effe!’
Hoe kom ik in godsnaam die tijd door, denk ik en draaf naar de lift.
Mag ik je kaart nog even vasthouden? Even een kopietje.. vrijwilligerswerk, zie je? Ik leg hem wel op je bureau.’
’Ok Willem ik ga er nu vandoor, we gaan elkaar zien!’
Zie fout 2.
Als ik terug kom ligt mijn kaart op mijn bureau met een post-it: ‘Dank! zie je! Willem’
Als ik de deksel van het kopieerapparaat open doe, ligt daar nog het origineel: ‘Kinderspeurtocht voor het straatfeest’. Er zijn 150 kleurenkopieën afgeschreven.
