column januari 2024
Niet doen! Doe het nou niet! Bel de man met de broek met de vele zakken, waaruit hij net het handige gereedschapje tovert dat hij nodig heeft voor dit klusje. Reserve dingetjes in de auto heeft die net goed uit komen. Dingen waarvoor jij het hele huis moet doorzoeken en dan toch nog naar de bouwmarkt moet. Hij doet het in een uurtje, waarschijnlijk korter. Doe het nou toch niet jongen, Bel die man! Maar nee hoor. Toch zelf doen! Ik moet zo’n eenvoudig lichtschakelaartje in de wc toch zelf kunnen vervangen. Het zijn waarschijnlijk maar twee draadjes. Oude eraf nieuwe erop en klaar!
Met een foto van de huidige schakelaar ga ik naar de Praxis. Ik spreek de man achter de toonbank aan ‘U bent de vakman die ik zoek! U weet natuurlijk precies wat ik nodig heb en hoe ik dit varkentje moet wassen.’ ‘Loop maar mee’ bromt hij, pakt een schakelaar uit het schap en loopt naar de kassa. ‘Nu actie’ denk ik en vraag ‘kunt u even laten zien hoe dat moet?’ Hij kijkt me aan alsof ik van een andere wereld kom, wat eigenlijk ook zo is. Met een zucht schroeft hij de schakelaar open en wijst waar de draadjes in moeten. Razendsnel pak ik een boodschappenbriefje en teken de inhoud van de schakelaar zorgvuldig na. ‘Hier de blauwe en hier de zwarte. Eitje’ ‘Maar waar komen die draadjes dan naar binnen? Dat achterplaatje is helemaal dicht.’ Ik zeg dit omdat ik al eens eerder in zo’n achterplaatje geprobeerd heb er met een priem een gaatje in te slaan. Resultaat: KNATS, kapot! ‘Met een boor’ zegt hij. ‘Die heb ik niet’ riposteer ik naar waarheid en trek mijn hulpeloze gezicht. ‘Ik momenteel ook niet’ bast hij met vermoeide stem, maar voor dat gat laat ik me niet vangen…. Ik kijk verbijsterd naar de uitstalling van maar liefst 20 verschillende boren en maak een breed gebaar met mijn hand. Even later boort hij toch nog, met best wel veel moeite en twee verschillende boordiktes, een gaatje. Ik heb mijn doel bereikt! Na veel dankzeggingen ga ik opgetogen naar huis. Dit gaat mij lukken.
Stroom er af, oude schakelaar verwijderd en ja hoor er komen maar liefst vier draden uit: groengeel, zwart, blauw of grijs en bruin of rood, want ik ben kleurenblind. Het internet op en zie: Kleur fasedraad: vroeger groen, tegenwoordig bruin, Nuldraad: vroeger rood nu blauw, Aardedraad: vroeger grijs nu geelgroen! Kom daar maar eens uit. Bovendien zijn het er veel te veel, wat moet ik met de rest? Dan overkomt mij het ergste: er stijgt een eerste golf van onmacht en woede in mij op. Slechte raadgever. Zen ademhaling! Denk aan iets anders, maak een sprong in de tijd, dit komt ooit goed in een andere dimensie. Zoek hulp! Maak het bespreekbaar. ‘Lukt het?’ vraag mijn vrouw. NEEE!! Zeg ik zachtjes. ‘Hou er dan mee op’ suggereert ze vriendelijk. Fout! ‘Dan zitten we de hele nacht zonder stroom, wil je dat soms?’ Iets echt goed bespreekbaar maken is toch vaak moeilijk. We rommelen samen door, sluiten draadjes aan stroom erop. Nix. Nieuwe poging, nix, andere combinatie: Pats! Sluiting en een doorgebrande schakelaar!
Naar de winkel, nieuwe schakelaar. Buurman erbij halen. Zelfde procedure, zelfde resultaat. Dan toch maar de echte deskundige raadplegen. En ja hoor, na drie dagdelen de damp in, is er licht in de plee! Nooit meer zelf doen dus!
Maar ja nu is er een afvoer verstopt. Zal ik dan toch maar even zelf….
Hans Tromp
