Wat een mooie vraag

Mijn dochter (44), psycholoog en al jaren werkend en wonend in Australië, stelde mij onlangs een vraag. ‘Pap, wat zijn je leukste herinneringen als ouder aan mij als kind? Wat een mooie vraag, die ik natuurlijk heel graag wilde beantwoorden. Normaal grijp je al eerste terug op je geheugen, ondersteund door de nodige fotoboeken uit de jeugd van de kinderen. Helaas, die boeken heb ik niet meer, want die heb ik 15 jaar geleden moeten achterlaten bij mijn ex. Ik heb nog wel wat leuke plaatjes en schoolfoto’s van mijn kinderen in hun jonge jaren. Buiten die paar foto’s moet ik het doen met mijn eigen menselijke database.

Zo herinner ik me dat we voor het eerst met een gehuurde caravan op weg gingen naar Zuid-Frankrijk. Onze eerste tussenstop was op een camping in Meijel in Limburg. We zijn niet verder gekomen. Beide dochters sliepen in een tentje naast de caravan en van hen mochten we na een paar dagen niet meer weg en zo zijn we drie weken op die camping gebleven. De meiden gingen ’s avonds keurig op tijd de tent in, maar later hoorde ik dat ze er ’s nachts uitslopen en dan…..? Voor mij een vermoeden, maar ik heb het nooit precies geweten of gehoord en dat wil ik vooral zo houden.

Zo herinner ik me ook dat dochterlief in klas 3 van het gymnasium op winterkamp moest. Twee dagen vol bepakt 40 kilometer wandelen door Drenthe en afzien in de, toen nog, februarikou. Als begeleidend ouder zag ik hoe de kids het soms heel moeilijk hadden. Bij de controleposten kon ik ze stiekem wat snoepgoed toestoppen. Ik weet niet of de leiding van het kamp dat wist of oogluikend toeliet? Ik vermoed beiden, maar zeker weten doe ik het niet en dat wil ik vooral zo houden.  

Mijn geheugen database gaat steeds verder open, maar deze column is nu helaas vol!

Cees van Diest (73) woont in Kamperland. Hij schrijft graag en doet dat wekelijks in zijn Columns uit Zeeland op zijn website (ceesvandiest.nl).